Pianist Maxim Heijmerink speelde als jongetje dat nog geen twee jaar pianoles had, op het Open Podium van de eerste editie van Klassiek Op Het Amstelveld. Nu, twaalf jaar later, komt hij terug om op te treden met zijn Van Gogh Trio. Zijn eerste optreden op het Amstelveld bleek een van de belangrijke kickstarts voor de indrukwekkende muzikale reis die volgde. Via prestigieuze opleidingen en grote internationale podia komt hij nu terug naar de plek waar hij voor het eerst voor een ‘echt’ publiek stond.
VOETBALLEN OF MUZIEKLES
Ik wilde nooit op muziekles
Tot mijn elfde was ik vooral buiten bezig, met voetballen of tennissen. Mijn ouders hebben nog moeite gedaan om een keybord in huis te halen, maar dat had geen effect. Toen mijn jongere broertjes trompet en saxofoon gingen spelen, wilde ik eventueel wel drummen. Maar daarbij dachten mijn ouders meteen aan de overlast waar zij en de buren niet direct op zaten te wachten, dus dat werd het ook niet. Op een dag begon de trompetleraar van mijn jongste broertje een keer op dat keybord te spelen. Toen sprong er toch een vonk over waardoor ik besloot dat ik piano wilde spelen. Ik begon met les bij deze trompetleraar. Dat was heel leuk, dus ik ging steeds meer pianospelen en steeds minder voetballen
MUZIEK OP SCHOOL
Dat werkte echt heel goed.
Daar kwam nog bij dat in het gebouw van mijn basisschool, Rosj Pina, ook een muziekschool zat. Dat werkte echt heel goed. Het maakte muzieklessen laagdrempelig. Veel kinderen in de klas bespeelden een instrument, er waren voorspeelmiddagen, en ik ging in de schoolband. We speelden een beetje pop, jazz en Joodse liedjes. Ik ging ook eigen stukjes schrijven en improviseren. Ik merkte natuurlijk dat de meisjes uit mijn klas de popliedjes leuk vonden, haha, en ik vond het gewoon superleuk om voor publiek te spelen. Dus ik ging steeds meer zoeken naar mogelijkheden om op te treden.
DE EERSTE KEER OP HET AMSTELVELD
Perfecte kans voor kinderen die echt iets willen met klassieke muziek
Na een paar maanden pianoles van de trompetdocent kreeg ik mijn eerste pianodocent, en daarmee kwam de klassieke muziek naar de voorgrond. Ik begon met de Turkse Mars en een zelfgeschreven stuk. Een jaar later begon Klassiek Op het Amstelveld en daar mocht ik dat laten horen. Ik had nog nooit voor zoveel mensen gespeeld, supergaaf. Echt een perfecte kans voor kinderen die iets met klassieke muziek willen. In diezelfde tijd was er een talentenjacht van het Concertgebouw waar ik ook aan meedeed. Ik werd tweede, terwijl ik toch echt vond dat ik de beste was, ha! Die ervaringen op het Amstelveld en in het Concertgebouw maakten dat ik dacht: laat ik hier maar mee doorgaan en zo kwam ik daarna op de Jong Talentenafdeling van het Conservatorium. Ik ben heel dankbaar voor de goede mensen en kansen die me toen hebben geholpen.
OPTREDEN
Plezier motiveert, kansen zijn noodzakelijk
Nee, ik heb nooit echte podiumangst gehad. Maar ik ben wel zenuwachtiger geworden naarmate het spelen steeds meer echt ‘werk’ werd. Ik wil altijd perfectie en elke keer beter spelen dan de keer er voor. Maar dat kan natuurlijk helemaal niet. Op de Jong Talentenafdeling leerde ik om wel naar perfectie te streven bij instuderen en voorbereiding, maar om dat op de dag van de uitvoering juist helemaal los te laten en te focussen op het plezier van het spelen en de muziek.
In mijn eigen Maxim’s Muziekschool leggen we - we zijn met drie docenten - ook de nadruk op het speelplezier en op wat er juist goed gaat. We hebben onze eigen lesfilosofie, doen veel voorspeelmiddagen en we applaudiseren voor iedereen even hard. Het motiveert enorm, als je je leert uitdrukken in muziek en daarvoor beloond wordt. Er is zoveel uit muziek te halen. Je leert genieten van wat je met een instrument kan doen, luisteren, concentreren, je geheugen trainen, samenwerken en -spelen, je creativiteit en zelfvertrouwen worden ontwikkeld. En optreden helpt daar, zeker in het begin, heel erg bij.
Bij KOHA is dat ook heel goed gedaan, laagdrempelig, gezellig en het is voor iedereen, dat is belangrijk. Juist nu, nu een heleboel kansen om live met klassieke muziek in aanraking te komen worden wegbezuinigd. Ik heb die kansen zelf echt nodig gehad. Als die mogelijkheden verdwijnen zal zich minder talent van Nederlandse bodem kunnen ontwikkelen en het niveau hier zal ook omlaag gaan. Want als je serieus gaat spelen moet je wel kunnen voelen: hier kán ik iets mee. Iets dat verder gaat dan een hobby, echt steeds verder willen komen. In Duitsland doen ze dat zoveel beter, daar zijn bijvoorbeeld de conservatoria gratis voor iedereen. Daarmee krijgt alle talent kansen en voorkom je ook dat klassieke muziek uitsluitend iets elitairs wordt. Wat KOHA al steeds doet dus.
Het Van Gogh Trio op het Amstelveld
Charlotte Brussee, Enzo Kok, Maxim Heijmerink, musici, vrienden
Heel erg leuk om nu terug te komen op het Amstelveld met mijn trio. We zijn tijdens corona, toen alles stil lag en het conservatorium dicht bleef, maar samen gaan spelen. Door een filmpje dat we op instagram gepost hadden werden we uitgenodigd bij Podium Witteman. Omdat iedereen in lock down thuis zat, hadden we meteen een heel groot publiek, waaronder ook programmeurs die ons daarna wilden boeken. Zo werd het Van Gogh Trio geboren.
Op het Amstelveld gaan we Brahms’ Piano Trio No. 1 in B-Majeur, Op.8 spelen, dat we ook brengen in het programma LOVE TRIANGLE waar we op dit moment mee optreden*). Het is een voorstelling waarin we van de hartstochtelijke briefwisselingen tussen Robert en Clara Schumann en Johannes Brahms een verhaal maakten dat we vertellen tussen de stukken die we van hen spelen.
Commentaires