In onze short story reeks KOHA's YOUNG TALENTS gaan we in gesprek met jonge talenten die op het KOHA podium hebben gestaan of wel gaan staan. Hoe voelen andere jongeren zich voor een concert?Hoe zijn zij in aanraking gekomen met KOHA? Waar halen zij hun motivatie en inspiratie vandaan?
In gesprek met Olivier Pontus, violist en 17 jaar oud - KOHA's Young Talent bij het Open Podium
Olivier is een jong talent van KOHA die jullie als vaste fan van KOHA's Open Podium zeker al een keer eerder hebben gezien! We mochten inmiddels al vijf keer van zijn spel genieten en kunnen best van een muzikale muzikale vriendschap met Olivier spreken 😃 We zijn natuurlijk reuze benieuwd naar hoe Olivier terugkijkt op zijn deelname aan het Open Podium, naar zijn relatie met klassieke muziek en wat het met hem doet om op een podium voor zoveel mensen te staan.
Hallo Olivier! Wat leuk om je vandaag te spreken over jou, jouw muziek en onze muzikale vriendschap😃 Vertel ons een beetje over jezelf: Wie ben je en hoe lang ben je al met klassieke muziek bezig?
Hallo KOHA! Ik ben Olivier Pontus, half Frans & half Nederlands en bijna 18 jaar. Bij mij thuis wordt veel naar klassieke muziek geluisterd en bespeelt iedereen wel een instrument. Muziek is bij ons thuis erg belangrijk. Op 3 juli 2013 startte ik met viool spelen, ik was toen 7 jaar, alweer meer dan 1 decennia lang.
Dit instrument raakt mij echt. Toen ik voor het eerst begon te spelen vond ik het zo mooi dat ik mezelf al zag als solist. Muziek maken is leuk, je vertelt een verhaal op je eigen manier.Â
We kennen je al een lange tijd! Hoe oud was je eigenlijk toen je voor het eerst bij KOHA en het Open Podium mee deed?
De eerste keer dat ik meedeed aan het open podium was ik 9 jaar oud. Dit was op 19 september 2015 met de Brudmars från Jämtland.
Zo leuk! Daarna hebben we nog vele malen vaker van jouw muziek mogen genieten. Wil je hier meer over vertellen?
Daarna inderdaad op mijn 13e samen met het Ikuzus ensemble, 15 september 2019. Het was een leuke tijd met Ikuzus, samen muziek maken. Als je met een groep samen speelt is er verbinding en krijg je het gevoel alsof je de hele wereld aan kan! Helaas stopte het ensemble door corona.
13 september 2020 kon ik samen met Annelinde Bataille op piano, Veracini spelen. Dit was een onlineversie van Klassiek op het Amstelveld. Toch heel fijn dat het op deze manier door kon gaan ondanks corona.
Op 12 september 2021 heb ik samen met Fenna van Geffen op dwarsfluit, Astor Piazzolla, Libertango gespeeld in de Bethlehemkerk. Mooie locatie en mooie akoestiek.
En de vijfde keer dat ik heb gespeeld voor Klassiek op het Amstelveld was op 2 juli 2023 in de Kleine Komedie, voor het eerst solo opgetreden met de Adagio & Allegro van G.F. Händel (zie foto helemaal boven).
Hoe ben je eigenlijk in aanraking gekomen met het Open Podium?
Hoe ik in aanraking ben gekomen met het Open Podium, dat is een hele goeie vraag! Mijn docent heeft mij altijd gestimuleerd om voor andere mensen op te treden. Het spelen voor publiek is erg leuk.
Wat was jouw motivatie om je aan te melden?
Spelen maakt mij gelukkig, want je maakt mensen blij met je muziekspel. Wat het nog leuker maakt is dat je jezelf kan zijn en kunt spelen hoe je wilt, als het maar wel goed gespeeld is! Het is fijn om voor andere mensen muziek te maken en bij het Open podium krijg je die kans!
Heb je eerder al op een dergelijk podium gestaan?
Bij de Suzuki-methode* krijg je heel erg veel mogelijkheden aangeboden om op podia op te treden, dit hoeft niet, maar is wel heel erg leuk. Tijdens workshops of meedoen aan concoursen zoals voor het Christina concours, het concertgebouw concours of de viooldag in Utrecht. Ik heb niet alleen op podia, maar ook op straat, in het park en in verzorgingstehuizen gespeeld… Waar mensen zijn, daar moet ook muziek zijn. Het Open podium is echt heel fijn, spelen op zo’n groot podium in hartje Amsterdam, ik doe het met veel plezier.
*Shinichi Suzuki (1898 – 1998) was een Japanse violist en vioolpedagoog die vooral bekend is om zijn destijds revolutionaire ideeën over de leercapaciteiten van zeer jonge kinderen. Hij realiseerde zich dat de ‘methode’ waarmee een kind zijn moedertaal leert bijzonder succesvol is, want ieder normaal kind wordt een vloeiend spreker van z’n eigen taal. Hij concludeerde dat je op dezelfde manier ook succesvol een instrument kan leren bespelen: in je eigen tempo, door te luisteren, na te doen en te herhalen. Bij de Suzuki-methode leren kinderen eerst op het gehoor te spelen. Pas later komt het noten lezen.
Hoe ben jij je destijds gaan voorbereiden voor het Open Podium?
Ik oefen eigenlijk elke dag. Om het stuk goed voor te spelen is het heel goed om het bijvoorbeeld ook voor je familie en vrienden te spelen. Daarnaast heb ik er hard aan gewerkt tijdens mijn privéles en samen met pianobegeleiding.
Was je zenuwachtig voor het optreden? Hoe was de avond ervoor, kon je goed slapen?Â
Natuurlijk was ik wel zenuwachtig maar dat hoort erbij!
Hoe ben je met dit gevoel omgegaan?
Als ik zenuwachtig was kon ik er eigenlijk niet veel aan doen, maar ik bedacht in m’n hoofd dat dit maar een klein iets is en dat hielp me.
En toen je dan eindelijk op het Open Podium stond, hoe beleefde je dit? Hoe voelde jij je?
De ervaring dat je op het podium staat is echt bizar, want je staat voor een grote groep mensen die aandachtig luistert. Maar na het optreden heb je het gevoel dat je iets hebt overwonnen.
Waar sta je nu met jouw muziek en heeft de deelname aan het Open Podium hieraan kunnen bijdragen?
Na 10 hele mooie jaren met mijn lieve Suzuki-viooldocent, Monique Dowgwillo, ga ik nu naar een andere docent, Nicoline van Santen. Ik ben verliefd op haar klank en techniek en zal zeker nog veel van haar leren. Ik wil heel graag weer in een goed orkest spelen. Bij KOHA heb ik tot twee keer toe mee kunnen spelen met het NJSO, zij spelen op hoog niveau, dus wie weet! Het AJO lijkt mij ook wel wat. Genoeg om naartoe te werken.
We hebben nog een vraag voor het eind van het gesprek. Eentje, die voor KOHA altijd van belang is. KOHA is heel erg geïnteresseerd in wat de musici inspireert en wat hun dromen zijn. Zou je dit ook met ons willen delen?
Ik was laatst naar een concert van J.S. Bach in het concertgebouw, gespeeld door Janine Jansen en begeleid door Amsterdam Sinfonietta, dit was echt zo mooi! Zo wil ik ook spelen, dit inspireert mij. Het bespelen van de viool zie ik echt als een geschenk, ik moet er wel hard voor studeren en daar heb ik natuurlijk niet altijd zin in, maar ik streef een hoger doel na, alles wat ik doe, doe ik met hart en ziel.
Comments